Issýz karanlýk yoldan geçerken,
Bir korku duyar ya insan bazen,
Þarký söylersin yatýþsýn dersin,
Resme bakarsýn eski bir fotoðrafa.
Aniden bir ses duyarsýn o sanýrsýn,
Özledim dersin sesin geldiði yerden,
Heyecan sarar, korku titrersin,
Ona koþarsýn biz neden ayrýldýk.
Düþürsün bizi ayýran neydi ihanetimi,
Abuk sabuk laflar karalarsýn ona,
Aslýnda hiçbir þeyin önemi yoktur,
O orda deðildir serapta dahi.
Kuþku sensin korku senin içinde,
Neden ne için sorgularý uðultularýn,
Dudaklarýný ýsýrýrsýn, içine boþalan gözyaþlarýn,
Sen ondan korkarsýn kendi günahlarýndan.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.