USANDIM ARTIK...

Usandým artýk,
Daðlarýn tepesindeki sis,
Körelmiþ ocaklardaki is,
Karanlýk yollardaki kasisler gibi,
Azabýn bende,
Huzurun eller de baki kalmasýndan...

Usandým artýk,
Koca öküz gibi kaðnýya koþulmaktan,
Yalnýzca elinin maðrifetiyle anýlmaktan,
Herkesi gönüllemek için paralanmaktan,
Emeðin ben de,
Semeresinin eller de yer bulmasýndan...

Usandým artýk,
Doðruyla yoðrulmaktan,
Hatýrý gönülü saymaktan,
Arý edebi tek baþýma taþýmaktan,
Kýrgýnlýklarýmý içime,
Gülen yüzümü dýþa vurmaktan...

Usandým artýk,
Güvendiðim her daldan düþmekten,
Yokuþa vurulan yollarda yürümekten,
Gözlerimin yaþýný her Allahýn günü silmekten,
Hüznü baðrýma,
Vuslatý ardýma atmaktan...

Usandým artýk,
Güdümlü mermi gibi savrullmaktan,
Can bildiklerimde yanýlmaktan,
Issýz köþelerde mendil kullanmaktan,
Derdin bana,
Mutlulun ellere yoldaþ olmasýndan...

Kimbilir...
Yarýn sabah belki de üstüme güneþ doðmayacak,
Gözlerim þu fani dünyaya son kez bakamýyacak,
Birileri gözlerinden öylesine bir iki damla yaþ akýtacak,
Yine yanýldýlar iþte,
Ben yerimi kaparken, onlar hala arada dolanacak...



ÇÝMDÝK 15.11.2012


DEÐERLÝ SÝTE YÖNETÝMÝNE VE OKUYUP YORUM YAPMA ZAHMETÝNDE BULUNAN TÜM DOSTLARIMA ÇOK TEÞEKKÜR EDERÝM.SEVGÝLER.






Sosyal Medyada Paylaşın: