Bir vapurdayým, Yanlýzlýða doðru çoktan yol aldým. Kimsenin duymadýðý, Çýðlýklar arasýnda kayboluyor hýçkýrýklarým.
Kaç yalnýzlýðý terk etim böyle, Kaç kez farklý limanlardan bindim bu vapura, Sayamadým sayamýyorum kimseye kalamýyorum. Denize býrakýyorum gözlerimin maviliðini, Gülüþünü anlatýyor bana gökyüzünün her tonu, Kimsenin duymadýðý.
Çýðlýklar arasýnda kayboluyor hýçkýrýklarým. Ardýndan martý yaðmuru baþlýyor vapura doðru, Yine gözlerimin kurak tarlalarý sulanmaya baþladý. Ve hangi mahsulü biçeceðimden emin martýlar. Martýlar sessiz çýðlýklarýma ses oluyor yol boyu.
Sonra yalnýzlýk korkusu içinde bir adam, Sessiz çýðlýklar arasýnda aðlýyor vapurda, Kimsesizliðin kucaðýnda , Yönünü bilmeyen bir gemi, Ne ektiðini bilip ne alacaðýný bilen bir adam , Ýkisi de birbirinden periþan, Korkudan ihtiyarlar mý kýrk yaþýnda bir adam.. Sosyal Medyada Paylaşın:
VATAN BAYRAKTAR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.