Dağla...

Soluðumun tütünsüz geceleri
Bir derinin kemikten ayrýlmasý kadar kanlý
Gýrtlaðýmda duraksýyor esrik duman
Tuzak þehrinin baðýþlanmayan gölge darbelerinde
Küfleniyor nöbet aðlayýþlarým
Önceye tutsak tenim
Sahipsiz hüznümün taþtan krallýðý
Korkak ellerim balyozudur tanrýnýn
Binlerce kalesini yýkýyor beynimin
Kayýtsýzlýðýmýn gülümseyen kuleleri parçalanýyor ellerinde
Sessiz düþüþümün ortasýnda
Vazgeçiyorum seni düþünmekten
Nedensiz sinmiþ gözyaþlarýma kokun
Hýçkýrýk denizidir kuruttuðum
Yýkýyorum köle þarkýný uyutup
Bir çýðlýk tutulmasýdýr
Kaldýrýrken baþýný ayýn
Dünya söküp atýyor yüreðini sefaletime
Eyyyy ölüm denen coþku
Kör olup patlasana kulaklarýma sen
Aþksýz uðultunu
Kara perdeni çek gözlerime
Daðla
Gömüldüðüm sularýnýn altýndan
Hüzün bulutlarým ýslanýrken
Ýsyan ediyorum boþluðuna kalabalýðýn
Ruhumun kara deliklerine çekilirken
Sensizlik aþýndýrýyor sevda kayalýklarýmý
Ben boðum boðum boðulurken

Recep Yeþil
Ataköy...
Sosyal Medyada Paylaşın: