Ey benim gün görmemiþ sevdam Ey zamansýz kaybolan gökyüzüm Dalýnda açamadan dökülen nazenin huzur Kalk da bak gülünü nasýl da soldurdular. Gonca çiçekken açamadan nasýl da öldürdüler.
Adýn kulaðýmda çýnlasa dilimi ýsýrýrým Huþu ile anmayan aðzý þafaðýmda vururum Ey Allah’dan sonra taptýðým tek varlýðým Bilirdim ki çok sevmek doðru deðilmiþ kulu Ben de cezamý çektim acýyor þimdi solum.
Ey sýzým sýzým sýzlayan yaram Hani kabuk baðlýyacaktýn zamanla Hani anka kuþu sýrtýnda getirecekti mutluluðu avuçlarýma Söz vermiþtin Söz vemiþtin bana Hani senden sonra da nefes alacaktým ben Hani herkes gibi sevecektim yeniden.
Bütün çabam boþa gitti denedim biliyorsun Bana gelen gönüllere sýðamadým görüyorsun Ya ben fazlaydým onlara, ya onlar eksikti bana Bir ayarda duramadýk silindik biliyorsun Bu gönül sende kalmýþ baþkasý hep yalan Ya tapusunu yolla yar ya beni de yanýna al.
Kalem yalnýz seni yazdý kimseler bilemedi Sözcükler saçýldý saða sola kimseler göremedi Toplasam bir bohçaya atsam tavan arasýna Küflenirmiydi bu aþk bilemiyorum Susmadýkça bu harfler gönül telimde Arz’ý deler bu sevda, bilirim ulaþýr sevda sapaðýna.
Kimsenin olmadýðý bir parmaklýk ardýn da Yüreðime atýlan çentikler zamanýný doldurdu Yalnýzlýk huzur da secde durdu Gece soluklandý bir an yüzünü bana döndü Karardý bulutlar, sevdalarýn baþýna damladý gözyaþlarý Özlem kendini vurdu
Ama ben hala yaþýyorum.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.