SON NEFES

Sessiz bir çýðlýk gibi kopar bir anda
Masa baþýnda öksüz kalýr kalemim ve þiirlerim
Duvarda asýlýdýr eski bir resim
Baþýmda hala düzgün taralý püsküllü fesim

Korkar artýk benden karanlýk oda
Tekbir þýk yanar belki masa baþýnda
Belki daha sönmemiþ olur sigaram kül tablasýnda
Silinmez belki anýlarým ruhum kalkýnca þaha

Kimse olmaz etrafýmda o an
Buz kesilir vücudum donar damarlarýmda kan
Belki hala elimdedir kalemim son þiirim yazarken
Can veririm belki son mýsramda ’ALLAH’ yazarken

Kalýr geride karanlýk oda
Bu oda ki ne ses var nede seda
Duyulmaz oldu odada ayk sesleri
Artýk þarkýlar deli þiirler serseri

Odamýn ortasýnda beyaz bir gömlek
Korkudan dirilmiþ o da istiyor ölmek
Masamýn üstünde yanan mum ýþýgý
Korkudan titriyor alevi, alev sapsarý

Belki üç gün sonra bulurlar cesedimi
Görürler o zaman fosfordan da parlak incecik ellerimi
Yýkarlar sararken kefene son defa bedenimi
Duymazlar kefenin içindeki son nefesimi
Sosyal Medyada Paylaşın: