DÖNDÜ GİTMEDİ

Azrail uðradý HAKK’ ýn emriyle,
Canýna gel dedi,döndü,gitmedi.
Varýný tersledi kendi eliyle,
Ruhuna gel dedi, döndü, gitmedi:

Kendini bilene dünya bir yükmüþ,
Malý mülkü için sevdiði çokmuþ.
Baðrýna taþ bassa faydasý yokmuþ,
Aþkýna gel dedi,döndü,gitmedi.

Oðluna kýzýna hayat vermiþti,
Hepsine candan caným demiþti.
Aðlayan yavrunun gözleri þiþti,
Kýzýna gel dedi,döndü gitmedi.

Variyet yapmýþtý kandý süsüne,
Karý bir kefendi baktý yüküne,
Kürekle topraðý attý üstüne,
Oðluna gel dedi, döndü,gitmedi.

Rüzgar gibi geçti dünya hanýndan,
Ne umdu ne buldu yalan þanýndan.
Hýsým akrabasý tuttu salýndan,
Dostuna gel dedi, döndü,gitmedi.

Dediler fanisin duymadý gitti,
Boþuna koþturdu aymadý gitti.
Mal dedi, mülk dedi doymadý gitti,
Malýna gel dedi, döndü,gitmedi.

Kýyý köþe,gece gündüz topladý,
Oðul uþak yalan imiþ yatladý.
Yalnýz kaldý kabristan da ahladý,
Ýmana gel dedi, yoktu,gelmedi.

DAMAD derde kiþi ermez murada,
Dünya fani her þey kalýr dünyada.
Ne ararsan hepsi yüce Mevla’da,
Kahrýna geldi, döndü, gelmedi.

10-11-2002
Not:
Hakk’a kavuþmuþ bir mevtanýn halini anlatmaya çalýþtým...
Sosyal Medyada Paylaşın: