Bu bedende sevdan; Ayrýlýðýn can evinde ölümsüz bir tebessüm kadar yürekli Bütün korkularýn kanla yýkandýðý çocuklarda cehalet kadar saf Ve gözlerin savaþ meydanlarýnda bir ülkeyi kurtaracak kadar acemi
-Ben Azrail’in can almayý sevmediði kadar çok sevdim seni-
EPÝTAPH-2 /Yollarým kendine uçurum/
Senden sonra ay kayboldu gök yüzünde Kayan her yýldýz cesedine kendi dileðini adadý Zifirin rengine bularken zaman ellerini Vuslat kendini inkârdaydý
Denizi ve zulmü görmeden ölen çocuklarýn hatýrýna Beni aldýðýn yere bulduðun gibi býrak
_Yokluðun beni yok etmekten öte hiçbir varlýðý kalmadý_
Ben zamaný o kadar çok geri almak istedim ki senden sonra An’a yabancýlaþtý bu yüzden bedende hayat Nefes darlýðý çekiyorum uzunca bir süredir
Ýnsan geçmiþiyle kazanýr veya kaybeder Hep derdin ya zamansýzdýk biz diye Aslýnda o yüzden deðildi bu ayrýlýk Zamaný da geçmiþiyle yargýlamaya kalktýk biz bu yanýlgýda Oysa haklý olan tek kavga; Akýtýlan kanla derecelendirilecek bir varlýðýn yüceliði deðil Yüceltilebilecek bir varlýðýn akýtýlan kanla en baþtan yaratýlmasýydý
Baksana hep eksideyiz hayatýn karþýsýnda Sadece ölümle tamamlanýyoruz Veya tamamlandýðýmýzý sanýyoruz bütün eksik býrakýlan mutluluklardan Oysa maðlubiyet bile bir yaþama biçimidir
-Yok olmak varoluþun temeli-
Rüyalarý gerçekleþtirebilmenin tek yolu hiç uyanmamaktýr Vuslat,aydýnlýða gebe karanlýk zaman dilimlerinde Yürekli inançlarca iþgal edilmiþ acýlarýn toplamý Ve direniþin iki zafer müjdelediði sancýlarýn sona kalanýdýr her zaman Hayatýn kimliðinde sevda,cehennemin tek gerçek uzaklýðýdýr
Ýþte bu yüzden biz hep korktuk birbirimizden Merhem olamadý birimiz diðerinin kabuk baðlamaya meyilli yaralarýna Dudaklarýmýzda sürekli miþli zaman artýðý bir miktar teselli Gözlerimizde yarýna dair umutlarý yeþertemeyecek kadar yapay gözyaþlarý...
Nihayetinde hayata dair yazýlan þiirlerde kullanýlan i mgeler kadar sahtekar Ve karþýlýðýn beklenmediði mecburi bedeller ödedik hayatýn siyahýna
Aþk bir hesap yaptý kýsacasý Ýkimizin de uymak zorunda olduðu Ve en sonunda olan gene kalbimize oldu
_Seni tanýmlayacak kadar muhteþem bir mucizesi olsaydý yeryüzünde hayatýn Kalbimi iþte o zaman mesul tutabilirdin bu aþktan_
Þimdi hangi geleceðe sýðýnsam geçmiþin vurgununda Yüzümü avuçlarýmla kuþatýp diz çöktürüyor karanlýðýna hasret Her ne kadar sevmenin zamaný deðildiyse de varlýðým Nefreti zamansýzlýðýna kurban edecek kadar da geniþ durmamalýydýn aþka
Þimdi hangi sonla baþlayayým bu aþký sonsuz yaþatmaya Alev alsa bile gökyüzü deðiþir mi bu acýnýn rengi ?
Ki þifa þimdiye kadar hangi hastalýðýn alnýnda yazdý sevgili... ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Koç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.