Şehir Gözyaşlarını Akıtıyor
O þehir ki
Gözyaþlarýyla ortalýðý sele boðan
Vakit çok geç ,sükût almýþ baþýný gidiyor
O günahlarým ki
Kýblenin yönünü bilseydi ,sevdana secde eder miydi?
Yok, yok artýk sevgili
Yok artýk bundan sonra göz-yaþýna tamah
Devirdiðim gözyaþý þiþeleri kurumuþ
Kadeh kadeh kan akýtýyor yüreðim
O aþk ki
yedi düvele sesini duyuran
Þehvetli duygularý kabarýyor ateþli dudaðýnda
Gidiþin kahpelik deðilse
Susuþun mertliðin eseri-midir öðrenemedim
Þöyle, orta þekerli bir umudu çok mu gördün?
Peki, þimdi aþk mý kazandý, yoksa ayrýlýk mý?
Ey, umut yelkenlerimi, kesip biçen sevgili
Ruhuna tuzlu gözyaþlarýmý sürmeli miyim?
Savruk cümleler seviþirken satýr aralarýnda
Ben ki,
Yüreðimi ördüm ayrýlýk surlarýna
Engelleri açtým ,aþk denilen mutluluk kervanýna
Yok yok artýk sevgili, çek baþýmdan gölgeni ...Ýstemiyorum
Islak bir kentin gözyaþlarý yüreðime süzülse- de
Papatya kokusunda büyülenmeyi unuttum teninde
O aç gözlerimdeki bakýþlarý görseydi gözlerin
Ekmek kýrýntýsý kadar sevdana açlýðýmý ,görmezden gelmezdin
Hoþçakal sevgili hoþçakal ,gitmeliyim artýk gitmeliyim
Remziye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.