aşk asılı duvarda..

kara bir duvar
yanýk uçlu tahta
ve
paslý çiviler

aþk
asýlý duvarda..

kýrýk dökük bir demlik
eski sahan
dört soðan
ve
bir baþ yalnýzlýk

radyoda
eskilerden bir naðme..

’ehl-i dildir di....’

her þey yerli yerinde
yalnýzlýk
hüzün
ve
aþk

oyuna baþlýyor adam

önce kim gider
aþk mý
yalnýzlýk
ya da
hüzün mü

bir ses duyuluyor

dýþarda bahar var

koþuyor
yalýn ayak adam
aþka
ve
yalnýzlýða
gelmiyor sýra

hüzün
duvardaki paslý çivide

çivi düþse de
tahtada hala duruyor
izi...

12/11/2012
ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın: