Ne virane bir saray, ne gülce fakir bir bað Yedi veren özünün tadýdýr, benim sevdam Bir cana mekân oldu, gönül denen bu otað Güneþin sabahlara yâdýdýr, benim sevdam
Züleyha’nýn Yusuf’u gören gözünde ki nur Mecnun’un Leyla’sýna duyduðu derin onur Aþka mekân aranmaz hep baþ üstüne konur Miadý yok bir ömrün, adýdýr benim sevdam
Ayýn ön dördü gibi, nura gark olur gecem Adýný anar durur, her kelimem her hecem Sözleriyle yükselir, müspet olur derecem Þu çileli ruhumun, þadýdýr benim sevdam
Gam deryasý gönlümün gülen gözleri gibi Çaresi yok derdimin, merhem sözleri gibi Kalbimden silinmeyen, meþkin izleri gibi Aþka âþýk vasfýmýn dâdýdýr benim sevdam
Fay hattýný andýrýr, gittiði gün ruh, beden Hasrete boyun eðmek, ayrýlýða tek neden Var mý ki bu âlemde, aþký böyle hisseden Gözlerimin sancýlý, sadýdýr benim sevdam
Sevmeyen nasýl bilsin, ateþim közde saklý Gizli dünyama serbest, ifþa olmaz yasaklý Karþýlýðý canda can hem de bir çift ayaklý Âcizane bahtýmýn, radýdýr benim sevdam
ÞAD: Sevinçli, ferahlý, memnun, mesrur, þen, bahtiyar DÂD: Adalet. Hak, doðruluk. Ýnsaf. Vergi, ihsan, Ömür. SAD: Göz aðrýsý RAD: Cömert, eli açýk, faziletli, üstün, deðerli. Sosyal Medyada Paylaşın:
Temel Ata Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.