Önce Geliyorsun bana Yüzünde o çok sevdiðim Gözlerine yansýyan gülümseme Tamam diyorum sevinçle Huzura erecek ruhum Adaklar adayýp fallar tuttuðum Býrakmaz býrakamaz beni
Sonra Bir türlü ellerimi bulamýyorum En çok ellerine hasretim ya Hani elimi elinin içine alýp Sevgini verirdin sýcaklýðýnla Tutmam lazým ellerini Engellemek için yeniden gidiþini Bütün ceplerime bakýyorum Belki bir yerlerde unutmuþumdur
Sonunda sen Acý kahkahalar atýyorsun Elinde benim elim Sýmsýký tutup Arkaný dönüp gidiyorsun Korku ve boþlukla kalakalýyorum Ýþte aniden uyanýyorum Hep bu kâbusla
Ve gerçeðe dönüþte Sanki yine ellerim yok Çünkü sensiz onlar da suskun Hatta buz dengi soðuk
Ellerim artýk Yazmak bile istemiyor Ben gibi sessiz olmaya çalýþýyorlar Ýzin veremem ki Kalbim Dilim Gözlerim Tenim sustu Bir konuþan ellerim var Ve yüreðe saplý arzular Yazýk öksüz kaldýlar da Yine vururlar kendilerini satýrlara...
ASLI DEMÝREL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sessiz71 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.