Doðruluktan eðriye sapanýn vay haline
Elini, ayaðýný batýrarak çamura
Düþürme Rabbim bizi onlarýn mahalline
Hesaba çek kulunu baþýna vura vura
Hýzla esen karayel savururken özünü
Dolambaçlý yollarýn tam orta kavisine
Siyah bantla baðlarlar yere bakan gözünü
Atarlar duman tüten ocaklarýn isine
Hohlayýp buðularsýn pencerenin camýný
Çizersin sevdiðinle yüreðini yan yana
Belki anlayan olur halinin encamýný
Sarýlýrsýn düþünde hasretle o canana
En yüksekte oturup, bakarken yukarýdan
Her sabah görürsün ki bir önceden ertesin
Ders almayý öðrensen çiçekteki arýdan
Aklýn birden karýþýr bir çýkmazda kertesin
Züðürt olanlar derki; ben bulunmaz nimetim
Yine der ki aklým çok; veririm zekatýný
Kuytularda saklanmýþ kýymetli ganimetim
Beni bulmak isteyen rahvan sürsün atýný