ÖYLE HÜZÜNLÜYÜM Kİ
ÖYLE HÜZÜNLÜYÜM KÝ -1994-
Bu þiiri Ýstanbul da gerçekleþen acý ve içimizi acýtan bir olaydan
Dolayý çok üzüldüðüm ve hüzünlendiðim için yazmýþýmdýr
-----------------------------------------------------
Öyle hüzünlüyüm ki bir keman inlese de
Döksem içimi avuçlarýma
Baksam, baksam, baksam neymiþ içimdekiler
Savursam gökyüzüne versem rüzgârlara götürse
Dertleri geldiði yere sevinçlerimi beyaz bulutlara
Gülümsediðim anlarý
Çiçeklere götürse renk renk desen desen
Aðladýðým anlarý çocukluðuma götürse
Gözyaþlarýmla beraber
Ümitlerimi arzularýmý hayallerimi
Bohçalayýp bana geri getirse
Öyle hüzünlüyüm ki
Bir ney üflense de Mevlana’nýn dilinden
Dönsem, dönsem, dönsem
Kendimden geçene kadar
Kor olup ateþ olup yansam
Toz olup yeniden karýþsam kara topraða
Akif’in mýsralarýyla
Yaðsa kara kýþýn kar taneleri
Yavaþ yavaþ kapatsa üstümü
Veysel’in nameleriyle
Uyusam zemherinin koynunda
Esrarengiz rüyalarla beraber
Baharý beklesem sabýrsýzca
Tomurcuklar Allah deyip bakarken
Toprak ananý penceresinden bende beraber
Atalarýmýn baðrýndan kopmuþ ecdadýmdan yadigâr
Ceddimin hatýrasý Yemen türküsüyle uyansam
Öyle hüzünlüyüm ki
Þimdi ya Selimiye de yâda Süleymaniye’nin
Kubbesi altýnda huzuru beklesem, beklesem, beklesem
Yunus’un dediði gibi haykýrsam o engin kubbenin altýnda
A bülbülüm dertli misin garip garip ötme bülbül
Derdime dert katma bülbül
Çeksem içime o ecdadý Süleyman’ý
Bir nefes sýhhat gibi
Okþasam o mabedin taþlarýný yüreðime iþlesem
Nakýþ nakýþ desen desen koca Sinan’ý
Seyretsem Ýstanbul’u yedi tepeden þafaktan önce
Güneþin mýzraklarý daha minareleri görmeden
Ýstanbul’un fatihi fatihin fethi istediði gibi
Ben yine o kutlu þehirde huzur istesem
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.