SENSİZİN HALLERİ

aðla ey gözlerim kerbala’ya dönmeden durma
tek damlan kalmasýn yoksa zehirlersin içimdeki sevdayý
þimdi gecedir suskun þiirler çýðlýk çýðlýða bana koþar
her gölge umuttan bir dað olur, parçalanýncaya dek bir parça ýþýkla
ellerime dokunup durur göðüs kafesimde kanayan bir düþ
yüreðimdeki yarayý yuva bilen bir ses dolanýr ayaklarýma
perdemi aralarken ay ýþýðý, suskunluðunda solgun renklerin
içimden geçersin kuþatýlmýþ bir topraðý çiyneyen muzaffer kumandan
bilirsin bir tek silah doðrulmaz sana, ne düþümde ne sol yanýmda
firari bir avuntu gizlenir titreyen parmaklarýmda, gölgene yakýn
oysa bir suskunluk ormanýnda ýslýkla yol uman
kör bir kuþtur bende seni arayan hüzün
nasýlsa biter gece, sarý bir yalana gömülür, kaybolur gider telaþlarda sanma
sensizliðin hafif depremi kýyamet, hergün kendini doðurur bende
gýdýklarken içimdeki boþluðu, soluk alýpverme refleksi
bilmez halbuki bu kendini kaybetmiþ çýrpýnma
gülemem ben sensizliðin hiçbir köþesinde


ALÝ RIFAT ARKU
08/11/2012
ÝSTANBUL
Sosyal Medyada Paylaşın: