Baþým yine belalarda Akýllanmadým gitti Bu çapraþýk düzenin ayaklarýnýn altýnda kalýyorum hep. Kendimi köprü altý çocuðu gibi hissediyorum Kir pas içinde yatacak yeri olmayan bir serseri Gözlerimde anne gözyaþýnýn öpücüðü Elimde aþk diye içime çektiðim tiner torbasý.
Siyahlarýn içinden bir hayalet gemisi geçiyor sahilde Çöküyorum bir sandalýn baþ ucuna Kýrýk parmaklarým el sallamak için kýpraþýyor havada Bir martý av zannedip saldýrýyor ellerimin nasýrýna. Yüzümü kapatýyorum korkup Gözlerim.. Gözlerimi oymasýnlar.. Dillerimi kessinler gereksiz dökülen harflere inat Ama gözlerim ... Onlarýn hiç günahý yok..
Öyle sessiz ki bu gece sular Bir balýk sesine hasret kulaklarým kiriþte Kurcalýyorum denizin içini, elimde bir deðnek Musa’nýn asa’sý olsaydý keþke Neleri deðiþtirmezdim ki bu kirli deniz de Yüreðimde Alp’lerin buzlu rüzgarlarý Kýzýn üþüyor anne Gel sarmala ýsýt beni.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.