Ey!..
Rahmet pýnarýnýn halefi
Yeryüzünün efendisi
Rabbin seni sevgi hamuruyla yoðurdu
Bir fasulye kadar cisminden
Zengin bir þaheser yarattý.
Tamahkarlýk!..
Kör eder nur saçan gözlerini.
Nefsine hükmederek zora sokar,
Hislerini kemirir,
Benlik duygusuyla zalim yapar.
Ruhuna gölge düþürerek
Baþkasý olur çýkarsýn.
Kimsin diye sorulunca
Kendini zor açýklarsýn.
Düþünceler çýkmazýnda
Yol alýrsýn doludizgin
Kimi zaman Nemrut’laþýr kan kusarsýn etrafýna
Sýnýrlarý çiðneyerek
Yasalarý sen koyarsýn.
Kandýrdýðýn tayfalarý hayal ile oyalarsýn
Rantlý paydan kapmak için
Göz kýrpmadan açma savaþ
Mazlumlarýn tepesine zýrhýnla yürüyerek
Kan gölüne dönüþtürüp yýkma naçiz bedenleri
Aðlamasýn!..
Gülmeyi unutmasýn çocuklar
Vurulmasýn sýrtlarýndan o topraðýn kuþaklarý
Ne analar aðýt yaksýn
Nede bombalarýn gölgesinde ah ve feryat býraksýn.
Sorgulasan vicdanýný
Doðruyu yanlýþtan elbette ayýracaksýn.
Bakýn süzün hey aymazlar
Çakallarda; Aslan payý
Gün dolanýr devir döner
Hesaplarda kalan olma.
Kaynar kazan koca dünya
Güçlü zayýf ensesinde
Düðümlenir haram servet
Gafil melun nefesinde.
Ne diyordu ulu önder;
“Yurtta sulh cihanda sulh”
Garbýn güçlü zincirine
Kahramanca haykýrarak.
Ey dünyayý bir çýkmaza felakete iten fitne
Acýlarýn çýðlýðýnda býrakýrlar tek kalemde
Hüsran olur yandaþlarýn
Boðulurlar Nil nehrinde.
Þer gücüne güvenerek
Hýrs küpüyle etme yarýþ
Ýnsanlýðýn onuruna
Kucak aç ki,
Savaþ deðil
Olsun Barýþ.
ALÝ BÝLECEN/OZANMERDAN