Güneþin en güzel doðduðu ilk yerden, Sana yeþerdiðim anda, Ýlk önce: Saçlarýn vurdu beni, Meðer Iþýðýnmýþ Kör etti beni,
Sonra: Gözlerin yaktý beni Meðer.. Sýcaklýðýnmýþ sarartan beni, daha sonra: Anladým; Sen baþkalarýna doðan Beni yakan Güneþime benzeyen bir Yalansýn..
Seni ilk gördüðüm an, 05 : 48 ’ i gösteriyordu Saat Kulesindeki akrep ile yelkovan. Sen kale gibi dururken ufkumda: Kuþlar, aðaçlar ve ben.. Seni düþlüyorduk Yeniþehir parkýnda.. ’ ne bilelim ki o zaman gerçek güneþin Doðudan doðduðunu..
Fatih EFE Sosyal Medyada Paylaşın:
Hitaf-i Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.