Bir gün ortasý duydum O güzelim bogaziçi kokulu sesi Gözlerinde deniz mavisi Yüreðinde güvercin ürpertisi Anladým Ýstanbul un sesi Sen evet sendin Kýz kulesi hikayesi
Ama tutunacak vurulacaksýn O sese Kim bilebilirdi. Sormadým,soramadým niye neden Sanki büyü bozulacaktý Konuþamadým Sustum.
O gün çöl Ankara’nýn ortasýnda Sanki bende yedi tepeli bir Ýstanbul dum Bedenim uçsuz bucaksýz bir deniz Kalbimin bir köþesi Sultanahmet Gözlerim mavisiydi marmaranýn
Benzemiyordu geçmiþe,eskilere Alýþkanlýklarýmdan öteydi Baþka bir þeydi bu Tanýyordum,varlýgmdý Varoluþum,belkide sebebi
O ses ben oldu,benliðim oldu Evim,odam sýcaklýðým Sonra can oldu caným,ömrüm bedenim Anladým ki þimdi Asýl þimdi ben ben oldum Senle.....
Kamil Tan 07.11.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Kamil TAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.