TALİHSİZ ÇOBAN

Adamýþ kendini koyunlarýna
Elinde deðneði sýrtýnda kepenek,
Gecesi gündüzü yeþilim kýrlarda
Sýrtýnda torbasý birkaç da ekmek!

Alýr sürüsünü salar bayýra
Yayýlýrken koyunlar deðme keyfine,
Kurdundan çakalýndan Allah kayýra
Ýkiye katlandý sayý, telef etmezse yine!

Karlar eriyor artýk! Sular buz gibi,
yüksekler serin; hava tertemiz,
Karamuk çalýsýyla birde Geven’i
Yesin de koyunlar olmaz mý semiz?

Akþam olur ahenkle inler tepeler…
Bir yanda çan, bir yanda kaval havasý.
Sevgiliye çalýnan yanýk yanýk nameler…
Dillenir de; taþ eritir Ayþe kýzýn sevdasý!

Yaðýþlý geçti bahar, daðlar bereketli,
Koyunlar üredi; hem de çok oldu azýk!
Tuluklarý doldurdu peynir ile yaðlar,
Ýþ’te kazandý ama; aþký, seneye kaldý yazýk!

Abdullah Aytekin

Sosyal Medyada Paylaşın: