anlatamadýðýn yýllarýn dý belki anlamsýz kalan þehirlerdi boðazýndan bi somun ekmek ya geçerdi ya geçmezdi yorgundu bedenin , toparlanmaya kalkmaya can atarken yerden bir daha düþerdin , en savunmasýz yerinde tutunmaya bu kadar yakýn iken , bir farklý el daha mani olurdu. Hevesine. surlarla kaplýydý insanlarýn , kapkara . dehþetin açýklanmayacak yüzüydü karanlýðýn. gözlerin bir boðaz gibiydi hemde , köpük köpük beyazýn içinde maviydin Sosyal Medyada Paylaşın:
nevzatcinaloğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.