Çaðlayan ýrmak olup akar þu yüreðime Yudum /yudum vuslat içirir ela gözlerin Sabrým bozulur ruhun düþerken ellerime Yemin bozar günahým olur ela gözlerin
Ruhum çaresiz ah bizar hücreler yýkýlýr Derin kazýlan mezar olur ela gözlerin Doyulmaz aþk- ý memnu doruklar arþýnlanýr Þu ufkun güneþinde batar ela gözlerin
Sanki gecenin siyah perdesi aralanýr Yýldýzlar kayar tek/ tek yýldýzdýr gözlerin Mevsimleri deren aþka aðýtlar yakýlýr Bedenim üþür hasret kýþlar ela gözlerin
Sabah güneþinde kýzýla vuran ah derya Uykulardan uyandýrýr o ela gözlerin Bedende/ki kamçý sensin o bende/ki hülya Sol yanýmda sancým olurken ela gözlerin.
14 Aralýk 2011 Çarþamba15:23.16
Filiz Aktaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
okutucu 71-istanbul Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.