Ecel

Varmýþ gönül hiçe,
Viran eylemiþ gönül köþke,
Çekip gidesi gelir,
Beden ne yapsýn ruhtaki yaraya,

Söz dinler mi ki ecel,
Dur dersen durur mu ki,
Geldi mi gideceksin elbet,
Git dediði gibi sevdanýn.

Ecel bu kimseye benzemez,
Kendin den baþka hiç kimseye,
Acýmasý yoktur, zalim yar gibi,
Ýyi, kötü dinlemez herkes ayný.

Söz dinler mi ki ecel,
Dur dersen durur mu ki,
Geldi mi gideceksin elbet,
Git dediði gibi sevdanýn.

Yorgun düþtüm hayatta,
Her bilek düþer yere,
Okka yüzüm yara bere içinde,
Kalp farklý mi ki bu hayatta,

Hep acý, keder tattý,
Elbet bulur mutluluðu,
Rüyalarýn da yada hallerinde,
Uçurumun kenarýn da olsa bile,

Bu günün yarýndan çýkarý ne,
Düþene tekme atan o insan ayýplarý,
Yýllatýlmýþ senelerin nöbetçileri deðil miyiz?
Sen kayýptýn hep, yoktu yerin ecel aradým.

Hep kiracý kaldým, verilen her deðerde hancý durdum,
Yýkýlan her güvende yolcu düþtüm, üþüdüm yalnýzlarda,
Ecel gözü pek bir avcý, kim durabilir ki önünde,
Kim kýrabilir ki o silahý.

Düþmüþsün arkadaþ sen de,
Kaldýrmak isterim seni,
Ama görmez ki o göz beni,
Tutulmuþsa bir göze.

Hadi, döndüm yüzümü.
Al canýmý mertce,
Al canýmý benim olmayaný,
Al ki belki bu can rahatlar.

Ýbrahim AKA

Sosyal Medyada Paylaşın: