Tek baþýna kaldým,gece aheste, Kendime þevk ile piþirdim kahve. Karanlýk zulmette,ýþýk abeste, Sýrra hacet oldu,bir fincan kahve.
Ne bir ses,ne bir söz,varmý aþkýnda, Ne kaldý aklýnda,gizli saklýnda. Hayat iþte böyle,nerde olsanda, Gecede teselli,bir fincan kahve.
Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖKSAL GÜNDOĞDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.