Hâlden anlayan insan kalmamýþ bu âlemde
En iyisi hep susmak gözlerim ebkem olsun
Dostluk ruhu, sadece tuttuðum þu kalemde
Býrakýn kâðýtlarým gamlarýmla nem dolsun
Dört duvar arasýnda, düþünceler iþkence
Sessizlik uðulduyor, kafamýn tam içinde
Güneþ batýp karanlýk gözlerime çökünce
Umit yýldýzým kayar gecenin tam üçünde
Yüzüme gülen tek yüz, aynadaki suretim
Kendime acýyorum bir yandan aðlayarak
Yalnýzlýk zindanýmda, müebbed esaretim
Attý beni hüzünler ,,ruhumu’’ baðlayarak
Alýþmalýyým artýk, konuþmaya kendimle
Hiç kimseyi rahatsýz etmek istemiyorum
Bazen konuþuyorum, gökteki efendimle
O’na da þikâyetle, gitmek istemiyorum
,,Ailem’’ hiç yanýmda, olmadý zor günlerde
Ölsem, cenazeme de gelmezler, gelmesinler
Birgün ruhumu teslim edersem sürgünlerde
Gömüldüðüm mezarý bilmezler, bilmesinler
S / ÂYE (00:50) 5 Kasým 2012 / Eskiþehir
Fýrtýnalar koparsa karanlýk gecelerde
Üzerimi örtmeyin halimi bilmesinler
Dertlerimi anlatsam dostlara hecelerde
Ahvalimi sormadan yürekten silmesinler
DOSTLUKCAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.