Þimdi ne ismin kaldý bende, Ne de aþkýn var içimde. Biz biz olamadýk yýkýldýk, Herkes vurdu bizi yerden yere.
Boþ boþ bakarým sokaðýn derinliklerine, Ayak izlerin hala kaldýrýmýn üzerinde. Biz birbirimize doyamadan ayrýldýk, Çiðnediler aþkýmýzý,ezdiler bile bile.
Ne isyan ediyorum hüzünlerime, Ne mutlu olabiliyorum baþka sevgililerde. Biz karanlýklýklardan kaçarken umutsuzluklara sýðýndýk, Acýmadýlar sevgimize,fýrlatýp attýlar bir kuytu köþeye..
Ece Ýslamoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Labarnas Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.