Zaman akýp gidiyor,
Her geçen gün yaþamdan siliniyor,
Geçmiþi, geleceði düþünmeden,
Bu günü yaþamak gerekiyor.
Her yeni bir gün bu günde bitiyor.
Ancak, içimdeki hüzün bitmiyor.
Bitmiyor, özlemim, sevgim,
Çoðalýyor acýsý her yeni bir gün
Ayrýlýklarýn acýsý bu kadar mý zor olurdu
Bilemiyorum.
Düþlüyorum, ansýzýn telefon çalsa ,
Bir mucize olsa, annemin sesi gelse,
Konuþsak eskisi gibi; öyle, böyle.
Ýþte bu gördüðüm kötü bir rüyaymýþ desem
Annem yaþýyor; iþte sesi , nefesi.
Yine her þey eskisi gibi.
Ama ne mümkün olmayacak düþler içinde...
Sadece , hayali gözlerimin önünde...
Bilemiyorum...
Kabullenmem gerek biliyorum.
Ancak hala kabullenmeyi bilemiyorum.
Caným Annem seni çok seviyorum....
6.04.2012
Canan Sanlý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.