Bundan seneler önceydi. Hýzla mahallede yeni açýlan bir ateri salonuna doðru koþuyorduk. Ýçimde heyecan vardý, ilk defa bir ateri salonuna gidicektim. Yüzüm olmadýðý kadar gülüyordu. Çünkü her okul senesinde, ders notlarýn iyi olursa sana ateri alacaðým cümlesini ama bir türlü ders notlarýmýn iyi olmadýðý ve aterinin alýnmadýðý o günlerini aklýma getiriyordum. Hemen bakkalýn önünde babamý gördüm. ’Nereye gidiyorsun?’ dedi. Ateri salonuna diyebilmiþtim. ’Paran varmý?’ diye sorunca, Yok ama arkadaþým ýsmarlayacak diyerek bitirmiþtim konuþma süresini. Ama babam, ’Öyle olmaz al þu parayý !’ diyerek cebindeki parayý çýkartýp bana uzattý.
Tam ateri salonuna doðru girecektim ki, þöyle bir arkama doðru baktým. Ve babamýn aldýðý 3 ekmeði tekrar yerine koyduðunu gördüm.."
Sosyal Medyada Paylaşın:
muzaffer akman akbulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.