Şiirin içine düşeli beri

Þiirin içine düþeli beri
dipsiz bir yalnýzlýðýn kuyusuna düþmüþüm meðer
su köþkünün resmini yapan gencin bile
ruhu benim kadar yalnýz deðildi
týpký çocukluðumdaki kalemle deftere olan aþkýma benziyordu
bir aðacýn altýna oturmuþ
sessiz sessiz kara kalemle beyaz sayfaya
gönlündeki köþkün resmini resmediyordu...

Þiirin içine düþeli beri
okumak ister olmuþum meðer
tarihin baþlangýcýndan beri eline kalem alan
bütün þairlerin þiirlerini
biliyorum ki buna ömrüm yetmeyecek
fakat nasýl ki yazmak benim için bir aþk ise
okumak da bir diðer sevdam
gözlerim böyle yorulmasa aðrýmasa da
gece ve gündüz hiç durmadan dinlenmeden
daima okusam okusam...

Tek taraflý bir aþk deðil bu
inanýyorum ki o da beni seviyor
her gördüðüm güzellik onu
bana hatýrlatýyor
hiç aklýmda yokken birdenbire
birisi bana
kýpkýrmýzý bir gül uzatýyor
her köþe baþýnda karþýma çýkýyor
þiir bana fýsýldýyor iþve yapýyor göz kýrpýyor...

Bütün þiirler güzel ve bütün þairler iyi
alamýyorum bu þiir sevdasýndan bir türlü kendimi
otururken yürürken yerken içerken
gözlerimi kapayýp uyumaya çalýþýrken
dansetmeye baþlýyor mýsralar
onlarla köþe kapmaca oynuyoruz
bazen onlar galip geliyor bazen de ben...

Ben demeyi her ne kadar sevmeyen biri olsam da
bu ben yapýþmýþ kimliðime
ben deðilim aslýnda bir baþkasý sanki duygular düþünceler
kendiliðinden dökülür akar çoðu zaman
birbiri ardýsýra kelimeler
þiir yazmaya çalýþmam þiir beni çalýþtýrýr
uykumda bile zihnimi meþgul eder
uyanýklýðýmda uðraþtýrýr
bir tür baðýmlýlýða dönüþür zamanla
beni hem iter ardýmdan kalabalýða
hem de adým adým
kendi korkunç yalnýzlýðýma yaklaþtýrýr...

Þiirin içine düþeli beri
dipsiz bir yalnýzlýðýn kuyusuna düþmüþüm meðer
eðer sanat bu demek ise bilemediðim bir gücü var ki
büker boynumu,kýrýp gururumu baþýmý yerlere kadar eðer...

Þiirin içine düþen
ya yüzmeyi öðrenmeli ya da
çýrpýnýp boðulmayý göze almalý
þiirin derinliklerine inebilmek için
sebatla yoluna devam etmeli sýnýrlarý zorlamalý
ancak temkini ve tevazuyu elden býrakmamalý...

Mümkün deðil biliyorum ama dünyaya
birkaç kere daha gelebilseydim
yine sanatla haþýr neþir olmayý seçerdim
yaþadýðým her an yudum yudum þiir içerdim
beni sonsuz yalnýzlýðýn koynuna atacaðýný da bilseydim
yine de þiir okumaktan ve yazmaktan vazgeçemezdim...

Dipsiz bir yalnýzlýðýn kuyusundayým
kayýyorum dibe doðru
farkýndayým...

Tavþan da ben oldum dað da
Þiirin içine düþeli beri...

Gülhan Çeliktaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: