GÖNÜLLE SOHBET

Gönül! gel konuþalým,
Biraz huzur bulalým...

Sen de söyle, rahatla...
Kimilerini atla!

Kimlere yandýn? say bir...
Ýzleri kalan...bir! bir!

Nasýl iz býraktýlar?
Hepsi de mi yaktýlar?

Ýçine mi aktýlar?
Þöyle bir mi baktýlar?

En belirgin þey ne’ydi?
Evet! ..oldu epeydi...

Bir göz ki yakýn bakar!
Bir göz ki yumuk! ..yakar,

Biri göz ki mavi! ..çakar!
Çakar da gönle akar...

Ýlk ikisi çocukluk...
Hadi belki de gençlik...

Son olaný gerçekti!
Ne var ki...o! el çekti...

Kaldýn kendi kendine...
Hoþ olsun! efendine...

Ne dersin? gönül...söyle...
Durum bu! .. iþte böyle...

Bedeni olsun el’in...
Sahip ol! ruh’u senin...

Var dünya’nýn ötesi..
Tanrým duyar bu sesi...

Orada buluþturur...
Bizi de kavuþturur...

Ben orayý beklerim...
Beklerim! sabrederim!

27.07.2004/14.30
Sosyal Medyada Paylaşın: