karmaþýk bir fon rengi þimdi gençliðim sensizliðim kum kapý meyhanelerinde ayyaþlýðým istanbul’ken istanbul darmadaðýnlýðým ve kalecik karasý gözlerinin izi
uzun gemiler geçiyor cankurtaran önlerinden elbiseleri asýlý gerilmiþ tellerde iyice örtüyor üstünü biri sakýnýyor gözlerimden
ceviz aðacý yazýlmamýþ daha karanlýk alaca istemiyor gülhanede sultanlar uykuda korkuyorum oymak için ýþýðýmý her dalda bir karga
ne güzel yakýþýrdý beline acem ipeði sevecen kaygan tek simitle geçerdik karþýya boðaza gemler vurulmadan
soruyorsun þilede bezler dokunuyor mu daha elle hilesiz ah saf yüreklim benim sevmeler kaldý mý ki bedelsiz
geçmiyorum yýldýz yokuþundan daha kaymýþtýk ya teknikten salarak kendimizi son kýþýmýzda kalsýn diyorum kulaklarýmda o kahkaha
kasým
Sosyal Medyada Paylaşın:
uranus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.