ZERO ANA
ZERO ANA
Uyandý bir sabah Zero Ana
Sol yanýnda ince bir sýzý
Boðazý düðüm düðüm...
Yavrusu geldi aklýna
Aðlamamalýydý tuttu kendini
Sanki açlýk grevinde olan oydu
Düþtü düþecek çokta yorgundu
Þeytana lanet okuyup duðruldu
Usulca kakýp namaza durdu
Ve uzandý elleri göðe
’Ya Rab
Bitsin artýk bu zulüm
Bu kadar kolay mýydý? ölüm
Açken kýzým nasýl yanmaz bu gönlüm
N’olur uzak dursun gençlerden ölüm
Kalkmaz alný secdeden
Darmadan dua eder iki büklüm
Sonra çeker tezbihini
’Süphanallah lailaheillallah
Gençler ölüyor Allah Allah
Duymaz mý analar
Neden susar konuþmaz insanlar
Ölüyor kuzum yetiþ ya Allah’
kapý çalýnýr tak tak tak
çocuklar ellerinde torba þeker toplar
doðru ya bugün bayram
beriwaný da böyleydi bir zamanlar
Zero Ana için bayram kuzusunun gülüþüydü
O yoktu yüreðinde kýyametler kopuyordu
Kýyametten arta kalan yanýný alýp
Mahpus kapýsýna koþtu
Kýnalý kuzusunu görecekti
Ama o gelmedi
Nasýl gelebilirdi ki...
Açlýk grevinin 52. günündeydi
Takatsizdi bedeni
Yavaþ yavaþ kaybediyordu bilincini
Gardiyan baðýrýr görüþ bitti
O yine gelmedi
Belkide Zero Ana
Yavrusunu bir daha hiç...
Hiç göremeyecekti
02/11/2012 denizli
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.