Hiç bir karanlýk örtemezdi üstünü
Sana olan sevgimin...
Ne uykuda unutuyordum seni
Ne kederde...
Her daim oralarda bir yerde duruyordun
Iþýðý kýsýlmýþ bir lamba gibi.
Isýtýyor,aydýnlatýyordun.
Kim bilebilirdi ki böyle olacaðýný en baþta?
Belki sen...
Ýlkel bir açgözlülükle söyleyebilirdin geleceði.
Ama öyle deðildi bende büyüyen aþk.
Çocuk gibiydi.
Masumdu bir benzeri olamayacak kadar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.