KADIN GÖNLÜ
KADIN GÖNLÜ
Yokluðunun çýðlýðýnda yaþam bir eziyet
Evimin sensizlik kokan sevgisiz penceresi
Resmetmiyor seni, çiçeklemiyor gölgeni
Yalým/n gidiþin ardýndaki vahim vaziyet
Örümcek aðlarýný dokuyan o yersiz aman
Sorgulayamadýðým niçinler yelpazesi
Suskuya akrep döndüren senli/siz zaman…
Kapý anahtarýnýn kilidinde boðulma sesi
Iþýðý çalýþtýran gönülsüz lâmba düðmesi
Eþyalarda gül kokun, dokunuþlarýn karanlýkta
Her odada yankýlanan yalnýzlýk ürküsü
Yemek rayihasýndan mahrum mutfakta
Kadýn eli deðmemiþliðin bir hazin tablosu
Ne gece, ne gün kadýn gönlü kokmuyor…
Anlýyorum, mümkünü yok yakarýþlarýn
Gelincik dalýndaki yeþil, gözlerinle gitti
Seviþmelerimiz þafaklarý kýþkýrtmýyor
Kýskandýrmýyor güneþi, o firuze bakýþlarýn
Yaza coþkunla eren mavi yolculuklar öksüz
Güzü çatlatan; nar dudaklarýn da yok
Kýþa demir atan bekleyiþ; sabrý tüketti
Bana açýlan kollar, sana gelen yollar yok…
Sudan çýkmýþ balýk gibi titremekte bedenim
Baþarýsýz unutma denemeleri, ya sabýr dilekleri
Tevekkül tuvaline doluþan umut boþluklarý
Gül kokularýna, bülbül coþkularýna takýlan engel…
Dillerinle, ellerinde þýmartýlan o çocuk nerede?
Sakýn, sakýn ha! Zaman onu da büyütür deme
Kadýn elinle, kadýn gönlünle, kadýn kalbinle
Yedi iklim, beþ mevsim, tüm hoþluklarý
Topla da gel, bekliyorum topla da gel…
Gülþen Þenderin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.