KRALLAR GİBİ

Evlerimiz kerpiçtendir bizim!
sokaklarýmýz hem dar,hem çýkmaz,
Yollarýmýz patikadýr bizim!
bineðimiz katýr, motorlumuz çok az.

Ne kreþimiz var, ne park ne hastane
tiyatro nedir bilmeyiz, sinemamýz yok!
Ne dijital uydu,ne de kütüphane
herkes iþinde gücünde. Þükür karnýmýz tok!

Sakýn þikâyetle söylüyorum sanmayýn
ne trafik kargaþasý ne de gürültü,
Þehirde yaþýyoruz diye aldanmayýn
ne kapkaç var bizde,nede ondan üzüntü.

Suyu kaynaðýndan içeriz, besinler doðal!
meyvenin her çeþidi bol bulunur bizde.
Dalýndan koparýrýz her þeyi,gör de al!
hormon korkusu yaþanýrken sizde.

Kýrlar yemyeþil,ovalar aðaç dolu
fýrsat bulunca gideriz pikniðe.
Göl yakýnýmýzda beþ dakikadýr yolu
serinlemek için koþarýz hep yüzmeðe.

Çocuklar hor büyür bizde,doðaya alýþýk
belki biraz sefildir ama taþ gibi!
Moda,makyaj,yenilik…Sizde kafa karýþýk.
Siz memnunsanýz orada...
Biz de burada; Krallar gibi!

Abdullah Aytekin

Hiç bir kimseyi iðneleme yada eleþtirmenin dýþýnda, basýn ve Televizyonlara yansýyan
çekilmez þehir hayatýnýn zorluklarýndan esinlenerek yazýlmýþ þiirimdir.Saygýlarýmla..
Sosyal Medyada Paylaşın: