// anladým büyümek öylesine bir þey
avuçlarýmý terk etmez çaldýðým ney //
geçmiþime ne zaman dönsem
büyümeyen çocukluðumla
duru saflýðýmla karþýlaþtým
bilmedim adam gibi davranmayý
ve öðrenmedim adam gibi duruþlar sergilemeyi
üzerimdeyken memleketimin anadolu gözleri
ve her insan gibi
ben de kayboldum bir zamanlar
ne sesimi duyan
ne cemalimi gören oldu
mazime ne zaman baksam
oyunlar peþinden koþan
çamurlara batan
sabahý akþam eyleyen
babasýndan korkan
annesine güvenen
küçüklüðümle tanýþtým
// büyümeyen çocukluðumla adým þimdi þiir
sakladýðým coðrafyam dicle nehir //
Mehmet Selim ÇÝÇEK