yaralarýmýn üzerine tuz gibi çöken gece caným yandýkça çýðlýklarým çaðýrýr gün ýþýðýný korkuyorum korkuyla dakikalarý sayýyorum korkuyorum seni bir daha görmeden ölmekten göðsünde uzanýp gözlerinde kaybolmadan gözlerimi kapatmaktan korkuyorum denize kavuþmaya çalýþan martýlarý izliyorum vapur sesine karýþan çýðlýklarýný
düþünüyorum sonra ölü bir insan ne kadar hayal kurabilir ki içimde öldürdüðüm seni cesedini neden hala gittiðim her yere taþýdýðýmý soruyorum kendime neden, neden diye
ceplerim deprem dolu ne zaman seni okumaya baþlasam yýldýzlar bir, bir düþüyor üzerime kurþun gibi baþýmý omzundan düþürdüðün gibi susuyorum, okumuyorum, düþünmüyorum sadece korkuyorum
ne zaman yaðmur yaðsa buðulu camlara adýný yazýyorum bir, bir her harfini öperek yollarýna bakýyorum dönülmez yollarýna susuyorum yazdýðým adýný harf, harf öperek siliyorum korkuyorum, korkuyorum
ASÝ RÜZGARIM
SEVDALÝNKO kardeþime sonsuz teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
asi rüzgarım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.