zýndan gibi her yer bu akþam bir sesizlik içinde bu þehir, yüreðim de bir ürperti var karlýk içinden ayak sesleri geliyor çýkmaz bir sokakta önümü kestiler döðdüler beni döðdüler kýrdýlar beni kýrdýlar vurdular beni vurdular
içim de öyle acý býraktýlar ki derdim çok derdi mi anlatamak istedim aðzýmý açmadan bileðime kelepce vurdular kardeþce bakýþlarý oydular, aramýza fitne fesat koydular alýn terini böldüler ekmeðini aldýlar çiðnediler çiðnediler bir kenara attýlar bu suskunluk niye insanlýk yerde sürünüyor gülmeyi unuttum çelik gibi bedenim eridi kýrdýlar döktüler beni bedeni mi parça parça ettiler fikren ölmedim ölmedim ölmedim ki
irfan KÖKTEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖKKUŞAĞI55 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.