tozlandý mý tüm ayrýntýlarýnýz, güneþ mi vurdu yoksa neden soldunuz, küstünüz deðil mi çok dinlendirdim, ne çok dillendirdim sizi haketmeyenlerle En mavi umutlarla kurdum oysa.. Þimdi orada öylece duruyorsunuz, yerinizden de memnun Yalnýz, yokluðun yalnýzlýktan þikayeti dað oldu.. biz neden ev olamadýk, hayýfým bunadýr iþte.. ay gösterdikçe yavaþ yavaþ yüzünü Ýþte akþam yüzünü dönüyor ve küçük karelerde ýþýklar yanýyor bir adam karýsýna sesleniyor anne çocuðuna, çocuk babasýna, eldeyken bilinmezler yittiðinde boy veriyormuþ oysa yüreðe.. kýþ da geliyor haneler topluca, herkes herþeyi paylaþmakta mutluluk daha dün, þuracýkta ne de yakýndý hangi vakit kaydý ellerimden kýzdýðým kadehlerde melankolik erimin ellerinde serseri geçmiþime uzak yaradýlmýþlýðýma inat sallanýyor gözbebeklerim yeþilinin beþiðinde solgun ve tozlu raflara sarýlýyor ellerim Acýlarýmýn tadýna bakýyorum yavaþtan herbirþeyi her seferinde yeniden arýyorum emeðime yaban düþlerim pençelerinde neler gizledim evimin ovaladýkça içim açýlýyor geçmiþin kiri suyla akýyor Þimdi yüreðim ellerimden kanatlanýp uçmak istiyor
esra boyoðlu-27.10.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
rozerko Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.