ÇINAR

Yüz yýllýk bir çýnardý o,maðrurdu.
Kara ormanda,bir nehir kýyýsýnda yaþýyordu..
Kuþlar hala yuva yapýyordu dallarýnda.
Lakin,o biliyordu..
Ýçin,için çürüyordu…
Bir gün,geçip giden bir göçmen kuþa anlattý hikayesini.
Her þeyini..
Gökyüzüne uzanan dallarý kadar büyük korkularýný.
Toprakta, fersah fersah derinde yeþeren umutlarýný..
Bilmem dedi,kýrlangýç..Bilemem.
Sorsan gelecek yýl burada mýyým,onu da söyleyemem.
Bir umut benimki iþte,kanat kanat geleceðe…..
Ýyisi mi sen bunlarý bir bilgeye söyle…
Koskoca ormanda yapayanlýzdý.
Ve bildiði tek bilge de derenin ezgilerinde
Bir melodide saklýydý..
Sordu dereye,
Anlattý korkularýný,umutlarýný..
Köpük,köpük dalgalar vurdu kýyýya.
Sonra ,bir balýk atladý dalgalarýn üstüne..
Söfr yapar gibi kaydý..
Umutlandý..
Belki de dere,bunca yýllýk zamana
Bunca yýlýn hatýrýna bir þeyler derdi..
Durdu,bekledi...
Lakin ne dere çaðladý ondan sonra,
Ne o duydu ezgileri..
Kuþlar hala cývýldýyordu dallarýnda..
O duymasa da..
Umut diyordu serçeler,
Belki yeni bir yuva.
Gelecek bahara..
RC
Sosyal Medyada Paylaşın: