sýðmam artýk bu kasabaya
sol yaným bir baþtan bir baþ yara
kucaklayamaz beni bu eski köhne gökyüzü...
gece karasý kadar yanlýzým
türkü tadýnda ezgilerini yitirmiþ dudaklarým
çýnlatmaz artýk bu koca daðý haykýrýþlarým...
ört üzerimi siyahlarýna bürünmüþ gece
ay kararttýk yýldýzlarý derdest edip sürgün ettik
bir ömür önce ölmüþüm
ölü doðmuþum kime ne ...
bir kez daha
bil ki son defa ölüyorum...
gök kanatlý martýyý vurup þakaðýndan
avuç içlerime sýðýnmýþ yakarýþlarý sürgün edip parmak uçlarýmdaki sýzýdan...
bir yaným o maðrur daðýn yamacýnda
diðer yarýmý adalý gökyüzü sapaðýnda býrakýp ...
kimliksiz ölüp
kimsesiz kefensiz gömülüyorum
kim inanýrki öldüðüme
ben gözümü dünyaya açtýðýmda ölmüþüm...
emanet gözyaþlarýnýda o gün zýbýna konulurken heba etmiþim
anne karnýndan ölüme merhaba dediðimde...
sol yanýmda çýrpýnýrken piç olmuþ o hain sevda
þafaða ermeden kurþuna dizilirken en mahrem düþlerim
ben doðarken ölmüþüm...
Hasan ODABAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.