KUTUP YILDIZI GİBİ HALA PARLIYORSUN YÜREĞİMDE!..

...........................................................................................Son Tren Kalkmadan!

Ayazlar yakarken beni, ne hallerdesin bilemiyorum
Gecelerin yalnýzlýðýna sarýlýp aðlýyor musun
Yoksa, pencerene konmuþ serçeye gözyaþý mý döküyorsun
Balkonunda gülümseyen begonyalara mý sitemin
Haydi söyle; uzaklara mýdýr öfkelerin?!..


Halbuki sevmiþti yalnýzlýðýnda seni garip adam
Gözlerinin içine bakarken sevdaydý
Samanyolunun karanfil döþeli merdivenleri týrmanýrken sarhoþtu
Gökyüzünün beyaz bulutlarýnda sana gülüyordu hep
Usulca mýrýldanýyordu ateþli dudaklarýndan türküler
Sevda yanýðý þiirler yazýyordu yüreðine habersiz!..


Þehvetsi gözbebeklerde kaybolurken yalnýzlýðýmýz
Dokunuyordu saçlarýna parmaklarým
Zeytin gözlerinde rengarenk aþk yaþýyordu bahtsýz adam
Sarýlmak istiyordu alevlerinin urganýna
Sýrýlsýklam yaðmur olup iniyordu gecelerde koynuna
Sadece kahkahalarýn eðreti elbiseydi sokaklarý susturan!..


’Zafer’in Bahar’ý’ derken gülümsüyordu beyaz güvercinler
Saatler zamansýz yedikçe karasevdayý
Günbatýmlarýna tutkundu denizin yorgunluðu her akþam
Yaralý bir kýrlangýç çarpýyordu yakamozlara
Derin yaralarda sonsuzluk kanýyordu ölürcesine...


Elvedalarda dört mevsim yakýlýyorken vicdansýzlaþýyordu aþk
Uðultularda kara tren yol alýyordu uzaklara
Ve sen yürekte kutup yýldýzý gibi hala parlýyordun umutla
Yaslan yaslý yüreðime bahar kokulu sevdiðim...


Zafer Direniþ
...

26 Ekim 2012 Cuma 12.00 Lahey

Sosyal Medyada Paylaşın: