Hiç bir þeyden habersiz,savunan hücreler takatsiz Kanýnda dans ediyordu hastalýk yorgun bitap halsiz Nefesim daralýyor anne dedi,bebeðini attý çaresiz Ateþ vücudunda kaynadý bir tümör sinsice sessiz..
Hücrelerini kemiriyor içinde masum idi o minik hayaller Pembeydi çiðnediði en canlý renkte aðzýndaki þekerler Tükürdü yere baþ aðrýsý kýzardý derisi pare pare þiþler Anne ölüyor muyum ben dedi ?baþucunda beyaz melekler..
yine kayýp sayfalarým iþte þiir kýyýsýndan akan yaþam ile..
LÖSEMÝ PEMBECÝK MÝNÝCÝK HAYATLARINI ÝKÝYE KESEN KARA BÝR MELEK OLMAMALI...HER ÞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN ...ARKADAÞLARIMA HAYIRLI BAYRAMLAR DÝLÝYORUM..
bir baba lösemi olan çocuðu için þu sözleri dile getiriyor’sabahlarý hasta uyanmaný istiyorum yavrum,olsun sen yinede nefes alýyorsun meleðim...
Sosyal Medyada Paylaşın:
demet demet şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.