Ben seni çok iyi anlýyorum da, Sen beni, anlayabiliyor musun, acaba? Yoksa ben mi anlatamýyorum sana, Ýçimdeki o duygularýmý, acaba?
Kime diyorsun sen bunlarý, be âþýk! Kiminle konuþuyorsun, bunlar karmakarýþýk!
Ah bu duygular, nereden ve nasýl oluþurlar? Her canlýnýn duygusu var mýdýr, nasýldýrlar? Bazen o duygularýmýz, bizi fethederler. Bazen de, bizi o duygular mahvederler.
Kime diyorsun sen bunlarý, be âþýk! Kiminle konuþuyorsun, bunlar karmakarýþýk!
Kalbim öyle çarpýyor ki, kan beynime vuruyor. Gözlerim kararýyor, baþým dönüyor. Sanki bambaþka bir âlemden, çaðrý geliyor. Ben, beni kaybedip gidiyorum, nereye bilinmiyor!
Kime diyorsun sen bunlarý, be âþýk! Kiminle konuþuyorsun, bunlar karmakarýþýk!
Ýki âlem arasýnda bir yer, istekle gidilmiyor. Gidilse bile, giden de asla keþfedemiyor. Beden nasýl, bilinç nasýl, zihin ne oluyor. Merak eylediðim ise; bana o an ne oluyor?
Kime diyorsun sen bunlarý, be âþýk! Kiminle konuþuyorsun, bunlar karmakarýþýk!
Alem-i Sýr der; ey âþýk, bunlar senin duygularýn. Diyecek, sohbet edecek, var mý bulgularýn? Var olduðu halde, ortaya çýkarabilecek olgularýn. Yoksa katlanacaksýn artýk, karþýtý sonuçlarýn!
Alem-i Sýr Sosyal Medyada Paylaşın:
Alem-i Sır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.