BEYAZ GÜL
su ne kadar berrak bu son güz sabahý
sabun köpüðü umutlardan sýzarak gelmiþ
zemheri ayýnda gül isteyenlere ikramý
yaðmurun bereketi belki de zamana sunulmuþ
eþsizler eþsizi beyaz gül
sen bütün kirliliklere inat kuþanmýþken ahý
dinmek bilmeyen hicranlarýna gazeller ekle
hiç de nankör olmayan iklimlerin taze kokusu
beni ýtýrlarýn buðulandýðý yerlerde bekle
biliyorum yüreðin eller gazeli
topraða karýlýnca biter mi sandýn elemler
sabah rüzgârýný sinende hissetmeyi
unutunca beyaz gül
bak en güzel serenadýyla aydýnlanýyor gönül
kýpkýrmýzý haþmetiyle sana çýrasýný yakmýþ
yaný baþýndaki gül
bülbül bitti diyenlerin inadýnaymýþ
kendinin farkýnda bir dal
bahçemde açan son beyaz gül
vaktin yelpazesine tutunmuþ birkaç serçe
boðuþunca kýþ gelmez sananlar
kýþý bulunca tenlerinde
yeniden boðuþmaya baþlar
birkaç tane yem içinde
oysa yayla çiçeði baþlar
kardan sýyrýlmýþ bir o kadar temizlik içinde
baþý semaya dönük
beyaz gül
rengini kýrmýzýya boyayýnca birkaç can
gelen bahardan habersiz
þimdi defterlerini dolduruyorlardýr karalanmýþ
karlar yaðýnca dileklerine
fitnenin uykudan uyandýðý demlerde
kilitlemeden vücudum
ben canlar için tüm kaslarýmla
eþsiz kavgalara girerim
bütün gürbüzlüðü ile açsýn diye
beyaz gül
o kadar uyumlu ki her þey
býrak öyle kalsýn
bu yürek bu güle boyansýn
bozulmasýn bu evrende iyilik kalsýn
bir kurban lazýmsa da
biz o bayramýn kurbaný saysýn
rengini almýþ kýrmýzý beyaz
ortada yürek hep baki kalsýn
solmayacak ise
beyaz gül…
23.10.2012
GAZÝANTEP
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.