Göremezsin beni çýplak gözle
Meltemce eserim pembe düþlerimden seher vakti
Ürperirsin,
Alýr giderim kokunu ülkeme
Çekiþtirirken yýldýzlarýndan gökyüzünü
Buruþturup üstüne...
Saðanaklarla ýslatýrým saçlarýný
Süzülüp teninden,
Serilmek için ayaklarýna...
Eserim boran gibi
Bembeyaz bulutlarý sýkýþtýrýp ufka,
Zorla elinden alýrým yaðmurlarý.
Çözer giderim tuzunu, kendime...
Bilemezsin beni çýplak sözle
Ne yoðun,
Ay ýþýðý gölgene saklanmýþ tutulmalarým
Yüzümü aydýnlatmadan bakýþlarýn.
Ýradesini kaybetmiþ,
Ben sandýðým bende
Bilemezsin,
Kendim, ne eserim...?
Tütemezsin gönlüm, ýslak közle
Her gece harlandýrýr yanmalarýmý
Buðulu düþünmelerim
Sabahlara kadar boðuk nefes taþýyan körüðe...
Göz aldanmasý deðil bu siluet
Çalakalem ömrümün
Ardýna saklanmýþ illet
Bu, yakamý býrakmayan tutku
Bu, kendini býrakmak tutukken nutku
Koca bir ömrü savururca çiselemek kendine
Bu,
Düþümde çoðalan emeðim
Bu, en gözde eserim...
erol baþçý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.