Halbuki ne çok sevmiþti Þimdi zavallý bir göçebe kuþa dönen þu gönlüm...
Çok deðil Bir mucize istiyorum ilk defa.
El açtým diz çöküp Yaradana Sözlerin gül gibi kapýma atýldýðý Aþkýn penceremde serenat yaptýðý Bir gün diliyorum huzurda.
Bazen öyle anlar vardýr ki Ýçimizde cenk eder doðrularla yanlýþlar. Mantýk doðrularýn lügat’ýný beynimize çakarken Duygular, savaþý kaybetmenin hezimetiyle Kan revan içinde serilir meydana.
Çaresizlik zýrhlar içinde sallar gürzü yüzümüze
Öl der..
Haketmediðim bir ülkeyi fethe çýktým Gittiðim yollar yabancý Zirvesi karlarla kaplý Savunmasýz beyaz bir güvercindim henüz çamur bulaþmayan Kirletmeyeceðini mi sandým o daðlarýn.
Küçüktüm...Hemde çok küçük... Ýlk kez çýktýðým bu yollarda kayboldum Düþtüm aðýr laflarýn oklarýný yeyince sýrtýmdan Gül goncalarýna layýk sevdam sürekli kan kaybetti Aðladým ...Kimse görmedi.
Sürünerek bir taþýn arkasýna sindim Kapatýp gözlerimi sýzýmý durdurmaya çalýþtým Yanýmdan geçen bir kertenkele göz kýrptý gülerek Kimbilir daha kaç sevdaya mezar olmuþtu bu sýðýndýðým taþ Hafifçe gülümsedim uçuklayan dudaðýmla Kan kaybýndan ruhunu teslim etti aþkým...
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.