Erenler gölgesi
Hicran ateþiyle yanarken gönlüm,
Erenler gölgesi serin dediler.
Cehennemden çýkýp cennete döndüm,
Kapý arkasýnda yerin dediler.
Söylenen o yerde kalbimi kurdum,
Beden yerde amma kýyama durdum,
Kendimi rükûdan secdeye vurdum,
Zikirle parlasýn ferin dediler.
Ýmanda, ararsan, bulunur vahit,
Ýkiliðe düþmez asla muvahhit,
Allah ki kendine, kulundan þahit,
Manasý bu sözden derin dediler.
Hak nasip etti de girdik bu yola,
Dönmem ikrarýmdan, vermezem mola,
Akibetim nedir bilmem ki nola,
Bu meydan er oðlu, erin dediler.
Esmalardan öðren, anla Rabbini,
Fiilllerden sakýn aþma haddini,
Vsfýmda bulunca, gerçek Hak dini,
Götürün çarmýha gerin dediler.
Bizde ehli tevhit kolay olunmaz,
Eski boþalmadan, yeni dolunmaz,
Hemde nam-ý niþan, rütpe bulunmaz,
Kulluk makamýný verin dediler.
Nuru Muhammedin ardýnda yeldik,
Her þeyi eledik, daðlarý deldik,
Zikirle dolanýp zikire geldik,
Yaralý ötesiz, berin dediler.
21.10.2012...Mustafa Yaralý
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.