GÖNÜL
Muhabbete doymadým, geçti gitti bir ömür
Tutuldum bir soysuza, almadý murad gönül
Birde periþan oldum, yaþanmamýþ say ömür
Bir ýþýðýn þavkýnda, pervanedir bu gönül.
O suretin deðil’mi, gönülde yaþatýlan?
Gözlerinin rengine, kadehler boþaltýlan
Tutupta ellerinden, uçuruma atýlan
Bir güzelin aþkýna, doymadý say gönül.
Ne diyarlar dolaþtým, açmadý gönül kapým
Geldi de bir soysuza, eðildi kaldý baþým
Öyle bir kurudu’ki, artýk akmýyor yaþým
Vefasýzýn peþinden, aktý gitti bu gönül.
Sanki o bir denizdi, ben ise dalga kýran
Hýrçýn dalgalar vurdu, oydu bizi ayýran
Melanet sofrasýnda, saygýsýzca oturan
Nelere kav eyledin, sen beni deli gönül?.
Ehli sevda haz ile, içerim ben bademi
Ýþte senin eserin, bakta gör bu ademi
Hayalinin peþinde, yaþýyorken son demi
Vefasýz aþk uðruna, periþaným ey gönül..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.