ESKİSİ GİBİ SEVMİYORUM KIŞI
EZOCAN
ESKİSİ GİBİ SEVMİYORUM KIŞI
Henüz küçük bir çocukken
Çok severdim mevsimlerden kýþý
Karýn sepken sepken yaðýþýný
Yollarýn kardan kapanýþýný
En çokta okullarýn tatil oluþunu
Kar topu oynar kardan adam yapardýk
Güneþ hiç doðmasýn isterdik
Kömürden göz havuçtan burunlu
Kardan adam erimesin isterdik
Daha çok yaðsýn diye dualar ederdik
Zaman akýp gitti ve ben büyüdüm
Eskisi gibi sevmiyorum kýþý
Karýn sepken sepken yaðýþýný
Ne zaman kýþ þiddetli geçecek dense
Buz kesiyor yüreðim
Kaným çekiliyor damarlarýmdan
Biliyorum ki bir çocuk üþüyor bir yerde
Anasý yok babasý yok yaþlý dedesiyle
Ya sobasýzdýrlar kulübelerinde
Ya da muhtaçtýrlar bir çuval kömüre
Bir ana geliyor gözlerimin önüne
Sarýlmýþ soðuktan titreyen bebelerine
Üzerlerinde soluk yýpranmýþ battaniye
Isýtmaya çalýþýyor buz tutan nefesiyle
Ýþsiz ve çaresiz bir babayý görüyorum
Eve ekmek götürememenin ezikliðiyle
Çökmüþ omuzlarý aðýr aðýr yürümekte
Yüreði depremlerde isyaný fakirliðe
Uzak diyarlarda bir köy düþüyor aklýma
Doðum sancýlarýyla bir kadýn haykýrmakta
Yollar kardan kapalý araç çalýþmamakta
Belki de bir hayat doðarken bir hayat batmakta
Zaman akýp gitti ve ben büyüdüm
Eskisi gibi sevmiyorum kýþý
Karýn sepken sepken yaðýþýný
Ne zaman kýþ þiddetli geçecek dense
Buz kesiyor yüreðim
Kaným çekiliyor damarlarýmdan
Biliyorum ki bir yerlerde yokluk hüküm sürmekte
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.